Lichaamsgerichte begeleiding bij rouw
Het is de sterfdag van haar man. Zij heeft juist vandaag een afspraak gemaakt voor een sessie. Hij is 9 jaar geleden overleden. De eerste keer dat ze bij mij kwam was een jaar of 8 geleden. Zo af en toe komt ze weer even, als haar lichaam of een thema haar roept en zij dit via haar lichaam wil ervaren.
Ik bewonder haar. Ze is in de 9 jaar alles aangegaan met zichzelf. Zij is. nu zelf coach en heeft een groot bewustzijn vergaard. Dit maakt het zo fijn om met haar te werken, we kunnen direct de diepte in. Vandaag voelt ze zich uitgeput, de dagen rondom de sterfdag roepen altijd weer de tijd van 9 jaar geleden op, ze heeft griep gehad én er is weer een reorganisatie op haar werk. Haar lijf roept.
Op de massagetafel ligt ze op haar rug. Ik voel mee met mijn handen onder haar rug. Er zijn twee plekken die mij opvallen, tussen haar schouderbladen en bij haar bekken, beide plekken voelen koud en strak. Voor haar is duidelijk de plek in haar bovenrug de opvallendste. Ik volg haar. Dan komt er plots een groot verdrietig gevoel vrij; ik mis hem zo en ik kan hem niet voelen. Als ik vraag waar ze hem kan voelen snikt ze, hij is zo ver weg, zo ontzettend ver weg.
Voor mij voelt de plek tussen de schouders zo alleen, zo on-gesteund, dat zijn de woorden die bij mij opkomen. Ik nodig haar uit om contact te maken met het matras en te voelen dat het matras haar draagt en steunt. Mijn handen, een hand onder de plek achter haar hart, een hand onder haar been ondersteunen dit. Dan neem ik haar mee in een visualisatie van een oerbedding. Een bedding onder haar die er al eeuwen is en waar je in kunt rusten. Een oeroude rivierbedding. Bij mijn handen neem ik waar dat er wat meer stroming en warmte komt in haar rug. Zij voelt haar voeten, alsof ze daar ook gesteund wordt. ‘Ik heb het beeld van aarde, van moeder aarde. Dat kon hij zo goed, mij helpen aarden’. Haar rug wordt warmer en ik voel een sterke stroom van haar voeten tot haar schouders. ‘Oh wat bijzonder is dit’, zucht zij diep,’nu voel ik hem ook weer dichterbij, alsof ik via de bedding weer contact met hem voel’.
‘S middags stuurt ze mij een foto van een boom in de duinen. Een boom met diepe wortels. In de stam staan, heel toevallig de initialen van haar man gekerfd. ‘Het werd droog toen ik bij de boom kwam, het was precies het moment van overlijden’.
Wil je ieder seizoen een mail van mij ontvangen met verhalen, tips voor boeken en inspiratie? Schrijf je dan in.
‘Verhalen van (h)erkenning en troost’
