Lichaamsgerichte begeleiding bij rouw

Over rouw die in golven gaat en een rood voorspeld doekje

‘Ik had een slechte nacht en het gemis is zo vreselijk voelbaar vandaag’.

Dit appje krijg ik vorige week zaterdag van een cliënt. Ik stem me af op haar en ik voel de zwaarte waar zij op dit moment in zit. Via de app ‘spreek’ ik haar en omdat zij al twee jaar in mijn praktijk komt, kan ik goed volgen waar zij in zit. Ik herken ook het verzet in haar, de angst om dit gemis te ervaren, de angst dat het nooit meer over gaat en alle niet helpende gedachtes die daarbij horen.

‘Ik merk bij mijzelf de niet helpende gedachte dat ik het nu wel alleen moet kunnen, na twee jaar begeleiding. Maar terwijl ik dit denk zie ik voor me hoe jij zou kijken als ik dit vertel.’

In het weekend dat volgt houden we af en toe contact. Mijn steun is niet alleen beschikbaar in het uur die een cliënt in mijn praktijk is. Ik loop graag mee en ik ben blij dat zij niet alleen naar mij uitreikt, maar dat ze ook haar nicht gaat ontmoeten dit weekend. Die is als ervaringsdeskundige vaak een grote steun. Het is belangrijk dat ze zich niet meer zo alleen maakt met haar gevoelens. Dat maken de gevoelens niet minder heftig, maar wel meer begrepen en gedeeld. Het is mooi om te merken dat in de loop van het weekend de toon van de berichten verandert.

Op zondag ben ik als toerist in de kerk van Hindeloopen en mijn oog valt op een bord op de muur. Het gaat over tradities en kledingvoorschriften bij rouw. En ik denk aan mijn cliënt.
De periode van rouw duurde 7 à 8 (…) jaar en de kleding die de weduwe diende te dragen werd steeds lichter in de loop der jaren. 6 weken voor het einde van de periode droeg ze een rood voor-speld-doekje ten teken dat ze bijna uit de rouw was. Daar kunnen we ons niets meer bij voorstellen nu. Maar ik zou mijn cliënt gunnen dat ze minstens 8 jaar bevrijd is van de niet-steunende overtuigingen die ze heeft over dat het over moet zijn, dat ze het nu wel weer alleen moet kunnen.
Als ik haar aan het einde van het weekend de foto uit de kerk opstuur reageert ze:

‘Het is dus niet zo gek dat ik af en toe naar beneden golf. Ik ga nog even geen rood-voorspeld-doekje dragen’.

Deel dit blog
  • 21
  • 12
  •  
  •  
  •  
    33
    Shares
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  

Compassiebrief Rouwen met Compassie

Wil je ieder seizoen een mail van mij ontvangen met verhalen, tips voor boeken en inspiratie? Schrijf je dan in.
‘Verhalen van (h)erkenning en troost’

  • Corinne de Graaf
  • Rouwen met Compassie
  • 0610694910

Rouwen met Compassie • Groen van Prinstererstraat 65-bg • Amsterdam-Westerpark