Rouwen in tijden van Corona

Liefde in tijden van Corona

Het heeft gewoel en overwegingen gekost, maar vannacht ben ik overstag gegaan. De olifant op mijn borst liet me in niet mis te verstane woorden weten dat ik niet rustig kon gaan slapen voor ik een besluit had genomen. En dat besluit kan inmiddels nog maar één ding zijn: de komende weken sluit ik mijn praktijk. 

Dat doet mij pijn én kost mij moeite. Met de cliënten in mijn praktijk heb ik een persoonlijke relatie. De sessies geven vaak houvast in de levensfase waar rouw zo’n grote rol speelt.Afzeggen voelt als not-done en toch ben ik dat aan het doen. Via app, telefoon en mail zeg ik de sessies die gepland staan voor deze week als eerste af. En ik realiseer me daardoor nóg meer hoe de Corona-crisis ons allemaal raakt, maar dat hij extra hard raakt als je al te maken hébt met een groot verlies.

Als je een jonge weduwe bent en je zorgt nu alleen voor jullie kinderen, voel je jouw kwetsbaarheid des te meer.  Als je nét de moed bij elkaar hebt geraapt om een afspraak te maken om je rouw meer aan te kijken, dan is het jammer om het weer alleen te doen. Als je mantelzorger bent voor je zieke vader en je hebt zo’n nood  aan aandacht voor jou, dan moet je je weer opblazen om het vol te houden. Of als een sessie voor jou één keer per maand een baken is, dan is alleen thuis wel heel alleen. Of als de schrik van je verlies nog zo in jouw lijf zit, dan resoneert je lijf mee op de schrik in de samenleving. 

Daarom gaat het mij aan mijn hart om mijn praktijk te sluiten. Juist nu, nu de Corona-crisis onze levens binnen dendert, is er zo’n behoefte aan een plek van reflectie en bezinning. Een plek waar je weer kunt bijtanken. Aan aanraking die troost, aan verbinding, begrip en erkenning. Aan een pleisterplaats waar de buitenwereld kan verstommen en waar je naar je binnenwereld kunt gaan. En dat laatste is zo hard nodig, in een tijd waar de horror berichten via social media over elkaar heen buitelen, de paniek vergroten en onze innerlijke kalmte ondermijnen.

Een cliënt appte me vanmorgen dit: ‘ik heb nu eindelijk tijd een boek te lezen én om zelf humus te maken. En zou jij blogs willen schrijven over hoe we contact kunnen blijven houden met onze innerlijke wereld?’

Die uitnodiging neem ik graag aan! Ik zal de komende week mijn best doen op blogs die liefde geven in tijden van Corona. 

Daarnaast bied ik je aan dat je een belafspraak kunt maken als je behoefte hebt aan contact. Ook woorden en verbinding kunnen je aanraken. Je bent van harte welkom. 

Liefs!

Corinne (0610694910)