Lichaamsgerichte begeleiding bij rouw
Ik ga je om hulp vragen. En dat vind ik helemaal niet makkelijk!
Herken je dat je het moeilijk vindt om hulp te vragen? Dat je vindt dat je het alleen moet kunnen? In mijn praktijk hoor ik dat zo vaak. Het wordt in zinnetjes verstopt die heel logisch voor je klinken. “Ik heb mijn schoonzus al zo vaak lastig gevallen, nu zij op vakantie is ga ik haar niet appen dat ik het nu moeilijk heb”. Of: “ik weet toch wat ik kan doen als ik me rot voel, ik ga niet bellen, ik moet het ook alleen kunnen”. “Mijn ouders passen al zo vaak op, die kan ik echt niet weer vragen omdat ik naar een feestje wil”. Zulk soort zinnetjes dus.
Onder zulke zinnetjes schuilen vaak (onbewuste) overtuigingen, die vaak zo ontzettend NIET behulpzaam zijn. Innerlijke overtuigingen met een lange geschiedenis, ontstaan in je jonge jaren. Dat je alles alleen moet doen bijvoorbeeld, of dat je flink moet zijn. Ook een vaak-voorkomende: dat je het niet waard bent. Als je rouwt zijn deze overtuigingen allerminst behulpzaam (nou ja, sowieso niet meer eigenlijk), ze zijn niet waar en zeker niet compassievol naar jezelf. Je bewust worden van jouw innerlijke overtuigingen kan ertoe leiden dat je andere keuzes gaat maken. Wél om hulp vragen bijvoorbeeld, wel je ouders vragen om op te passen, wel een schouder vragen om uit te huilen. Wist je trouwens dat zulke overtuigingen ook voelbaar zijn in je lichaam? Bij ‘ik moet het alleen doen’ kan het bijvoorbeeld heel koud voelen in je lijf, of je kunt je moeilijk laten aanraken. Als je altijd flink moet zijn kan dat zich vertalen in een hoge spierspanning of opgetrokken schouders.
In mij is een sterke overtuiging dat ik alles moet weten. In mijn lijf is dat voelbaar via een actief hoofd en weinig verbinding met mijn buik. Als ik laat zien dat ik het niet weet, voelt dat kwetsbaar. Wat ik je nu ga vragen voelt dus een beetje als gezichtsverlies. Gelukkig is er ook een wijzer deel in mij, een deel dat compassie voelt met dit bange stuk.
Nou, komt ie…mijn vraag aan jou…
Ik voel me de laatste tijd wat leeg wat betreft blogs schrijven. Als ik al inspiratie heb maait mijn innerlijke criticus mijn ideeën meteen weer neer. Zou jij mij willen helpen aan onderwerpen om over te schrijven? Zou je me willen laten weten waar jij graag over zou willen lezen, als ervaringsdeskundige met rouw? Dan zou je mij enorm helpen! (en misschien jezelf ook wel…ik beloof je dat ik mijn best ga doen op mooie stukjes).
Dank je wel!
Je kunt mailen naar corinne@rouwenmetcompassie.nl
Wil je ieder seizoen een mail van mij ontvangen met verhalen, tips voor boeken en inspiratie? Schrijf je dan in.
‘Verhalen van (h)erkenning en troost’
