Lichaamsgerichte begeleiding bij rouw
Ik hou haar hoofd vast. Deze cliënte met de verantwoordelijk baan, deze vrouw die altijd met iedereen rekening houdt, de vrouw die alles beredeneert. ‘Het voelt of ik gedragen word, nu je mijn hoofd vasthoudt. …..Heel langzaam begin ik mijn armen te voelen… oh en nu mijn borst…. mijn adem stokt bij mijn middenrif. …..Er is een verbinding met mijn hoofdpijn….Ik voel steeds meer overgave…. in mijn rug gaat het ontspannen.’ In ons nagesprek zijn we allebei geraakt over de diepte van de ervaring die zonder veel woorden was.
Ik masseer haar buik. Deze vrouw die zo’n groot verlies te dragen heeft. Bij het gebied rond haar middenrif schokt haar lijf. Ik voel er kou. Tranen druppen uit haar ogen. Ik blijf een tijdje bij deze plek. Ze zucht. Haar hoofd zakt wat weg, haar buik verzacht. Later vertelt ze dat ze eerst de harde en pijnlijke emotie voelde en er beelden waren die verdrietig maakten. Later waren er dezelfde beelden maar haar gevoel erbij veranderde. De beelden en herinneringen waren nu zacht en er was dankbaarheid.
Hart
Ik masseer haar armen. Deze vrouw die al een paar nachten niet slaapt. Het verlies heeft haar de afgelopen jaren verstrakt en verhard. En nu was er opeens een confrontatie die veel oprakelde.
De aanraking aan haar linker kant ontspant haar en is zo welkom. Rechts voelt ‘ weerbarstiger’, dat laat moeilijker los; daar is de ‘ik-zet-door-houding’ voelbaar. Ik masseer zacht door, haar armen en borstgebied. Ik hoor haar zuchten en haar gezicht lijkt steeds jonger. Ze herinnert zich opeens de hand en de ontspannende aanraking van haar man, die nu alweer 8 jaar dood is. Haar lijf is ook nu weer de ingang om te ontspannen.
Zomaar een dag in mijn praktijk. Wie heeft er nu zulk mooi werk.
Wil je ieder seizoen een mail van mij ontvangen met verhalen, tips voor boeken en inspiratie? Schrijf je dan in.
‘Verhalen van (h)erkenning en troost’
